محرمی که باز همخاطرات حسین و یارانشرا زنده می کنه….

اباعبدالله….حسین ثار الله ….

داردسماور تکیهجوش می کند

با قل قلش برای توچاووشمی کند

جانم فدای سینه زن تشنه ات حسین

وقتی کهچای روضهء تونوش می کند

باز باران، با ترانه

می خورد بر بام خانه

یادم آمدکربلارا

دشت پر شور و بلا را

گردش یکظهر غمگین،

گرم و خونین

لرزش طفلان نالان،

زیرتیغ و نیزههارا

با صدایگریه های کودکانه

واندرینصحرای سوزان

می دوید طفلی سه ساله پر ز ناله،

دلشکسته،پای خسته

باز باران

قطره قطره،

می چکد ازچوب محملخاکهای

چادر زینب، به آرامی شود گل

آه باران

کی بباری برتن عطشان یاران

تر کنند از آن گلو را

آه باران! …