ريان بن شبيب مي گويد: روز اول محرم وارد بر حضرت رضا، عليه السلام، شدم. حضرت فرمود:

يابن شبيب ان كنت باكيا لشيي فابك للحسين بن علي بن ابي طالب، عليه السلام، فانه ذبح كما يذبح الكبش و قتل معه من اهل بيته ثمانية عشر رجلا ما لهم شبيهون في الارض و لقد بكت السماوات السبع و الارضون لقتله و لقد نزل الي الارض من الملائكة اربعة الاف لنصره فوجدوه قد قتل فهم عند قبره شعث غبر الي ان يقوم القائم، عليه السلام، فيكونون من انصاره و شعارهم بالثارات الحسين، عليه السلام. يابن شبيب لقد حدثني ابي عن ابيه عن جده انه لما قتل جدي الحسين، عليه السلام، امطرت السماء دما و ترابا احمر.يابن شبيب ان كنت بكيت علي الحسين، عليه السلام، حتي تصير دموعك علي خديك غفرالله لك كل ذنب اذنبته صغيرا كان او كبيرا قليلا كان او كثيرا. يابن شبيب ان سرك ان تلقي الله عزوجل و لاذنب عليك فزر الحسين، عليه السلام، يا بن شبيب ان سرك ان تسكن الغرف المبنية في الجنة مع النبي، صلي الله عليه و آله، فالعن قتلة الحسين، عليه السلام، يا بن شبيب ان سرك ان يكون لك من الثواب مثل ما لمن استشهد مع الحسين، عليه السلام، فقل متي ما ذكرته يا ليتني كنت معهم فافوز فوزا عظيما؛ [1] .

اي فرزند شبيب! اگر براي چيزي گريه مي كني گريه كن بر حسين بن علي بن ابي طالب، عليه السلام، زيرا كه او را مانند گوسفند، ذبح كردند و هيجده تن از خاندانش را كه در زمين مانندي نداشتند، با او كشتند، آسمانها و زمين براي قتل او گريستند و چهار هزار فرشته براي ياري وي به زمين آمدند و او را كشته يافتند و بر قبرش پريشان و غبار آلود خواهند بود تا وقتي كه قائم آل محمد ظهور كند و از ياوران آن حضرت خواهند بود و شعارشان يا لثارات الحسين است.
اي پسر شبيب! پدرم از پدرش از جدش به من باز گفت كه چون جدم حسين كشته شد، آسمان خون و خاك سرخ باريد.

اي پسر شبيب! اگر بر حسين گريه كني تا اشك بر گونه ات روان شود، هر گناه كوچك و بزرگ و كم و زيادي را كه داري خدا بيامرزد.


اي پسر شبيب! اگر خواهي بي گناه، خداي عزوجل را ملاقات كني، حسين را زيارت كن.

اي پسر شبيب! اگر دوست داري در غرفه هاي بهشت با پيغمبر و آلش همنشين باشي، به قاتلان حسين لعن كن.

اي پسر شبيب! اگر دوست داري ثواب شهيدان در ركاب حسين را ببري، هر وقت او را ياد كردي بگو: كاش با آنها بودم و به فوز عظيم - شهادت - مي رسيدم.

در اين روايت نكاتي است كه براي هدف ما مفيد است:

1 - در جمله اول، اين نكته آمده كه هر گاه انسان خواست براي هر امري از امور گريه كند، بر امام حسين، عليه السلام، گريه كند كه هيچ مصيبتي بسان مصيبت امام حسين، عليه السلام، نيست زيرا آن بزرگوار را به فجيع ترين وضع و بسيار بي باكانه و گستاخانه به شهادت رساندند؛ گويي كه حتي انساني را نمي كشند! بالاخره گويا مي فرمايد گريه براي هيچ كس و هيچ موضوعي با وجود امام حسين سزاوار نيست و به تعبير ديگر شايسته است كه در هر مصيبت و مشكلي، انسان گريه بر امام حسين كند، زيرا هيچ مصيبتي به پايه ي آن نمي رسد، و اين جريان، اعظم المصايب است.

2 - هيجده نفر از خاندان امام حسين، در ركاب آن بزرگوار، به شهادت رسيدند، مرداني كه در جهان شبيه و نظيري نداشتند.


راستي چه محبوبيت و عظمتي براي امام حسين بوده كه چنين جواناني كه در جهان مثل و مانند نداشتند و هر كدام اختري تابنده بودند، پروانه وار بر گرد شمع وجود مباركش به پرواز درآمدند تا جان دادند و سوختند.

3 - آسمانهاي هفتگانه و زمينها براي قتل آن حضرت گريه كرده و اندوهناك گرديدند. آري، عصاره ي وجود است و لذا آسمان و زمين در عزاي او سوگوار شدند. شگفتا حسين كيست كه طبقات آسمان و زمين عزادار اويند؟!

4- امام حسين، بزرگ انساني است كه چهار هزار فرشته براي ياريش آمدند كه البته به مقصد نرسيدند، زيرا آن حضرت شهيد شده بود. بنگريد كه او چه بزرگي است كه ملائكه الله به ياريش مي شتابند؟!

5 - همان فرشتگان، پريشان و غمزده، ژوليده و غبارآلود در كنار قبر مطهر امام حسين، عليه السلام، مانده و اقامت كرده اند تا روزي كه امام زمان، عليه السلام ظهور كند و آن زمان، از ياران امام زمان، عليه السلام، خواهند بود.

6 - روز ظهور ولي عصر، آن فرشتگان براي امام زمان شعار داده و مي گويند: يا لثارات الحسين، يعني؛ اي انتقام جويان خون حسين.
راستي امام حسين چه شخصيتي است كه چهار هزار فرشته در طي ده ها و صدها هزار سال يا بيشتر و كمتر در كنار قبر او بمانند و روز ظهور امام زمان هم با شعار انتقام گرفتن از خون حسين، حركت كنند؟!

7 - آسمان، خون و خاك سرخ در عزاي او باريد.

8 - گريه بر آن حضرت بطوري كه اشك جاري شود و به گونه ها برسد، موجب آمرزش گناهان است.

9 - زيارت حسين موجب آن است كه انسان، پاك، بدون گناه، به ملاقات خدا برود.

10 - لعن بر كشندگان حسين، وسيله مستقر شدن در غرفه هاي بهشتي و مجاورت و همنشيني با پيامبر است.

11 - اگر انسان به هنگام ياد امام حسين آرزو كند كه كاش در كربلا بودم و به فوز عظيم شهادت مي رسيدم، خداوند اجر و ثواب آناني كه با حسين، عليه السلام، به شهادت رسيدند، را به او عطا خواهد كرد.