روزی که توی سینه ی ما غم گذاشتند

آن را تمام، خرج محرم گذاشتند

فصل بهار زندگی ما محرم است

این عیش را به شیوه ی ماتم گذاشتند

می مردم از فراق، اگر کربلا نبود

بر زخم من ز زخم تو مرحم گذاشتند

روز ازل ز ذره نبودیم بیشتر

مهر تو را به سینه ی ما گذاشتند

آن جا هزار یوسف مصری، به جای دست

سر پیش پای یوسف عالم گذاشتند

یک شعله از فراق تو را از تنور دل

بردند و در تنور جهنم گذاشتند

با قطعه ای ز چادر خاکی مادرت

بالای خیمه گاه تو پرچم گذاشتند

روز ظهور تو، چه سر افکنده می شوند

آن ها که در دعای فرج کم گذاشتند

حسن بیاتانی