بخشی از کتاب "میخوام آدم حسابی باشم" از خانم نیکیتا جامعه شناس سوییسی ،
چاپ اول 109 سال پیش؛

1_ آدم حسابیا زیاد نمی خوابن.صبح ها زود بیدار میشن و بعد از ظهر ها حتما نیم ساعت استراحت میکنند و شبها دیر تر از 12 نمیخوابن
2_ آدم حسابیا شبها با لباسی که برای خوابه میخوابن نه لباسی که باهاش غذا خوردن و غذا درست کردن و دستشویی رفتن.
3_ آدم حسابیا حداقل روزی نیم ساعت ورزش میکنن
4_ آدم حسابیا زیاد حرف نمیزنند مگر اینکه ازشون بخوان.
5_ آدم حسابیا برای ظرف شستن و تمیز کاری و تعمیر ماشین حتما دستکش دستشون میکنن.
6_ آدم حسابیا بی دعوت جایی نمیرن.
7_آدم حسابیا لباسهایی که استفاده نمی کنند را میبخشن.
8_ آدم حسابیا حتما توی اتاق کارشون یه گلدون دارن که هر روز بهش آب بدن.
9_ آدم حسابیا حتما یه اصولی دارند که بهش پایبند هستند.

خدایـا!

من از آن زمان که شنیدم " محبوبمان ناشناس در میان ما می گردد و در همین فضا تنفس می کند و وقتی ظهور می کند همگان می گویند که ما پیش از این او را دیده ایم."،

به همه سلام می کنم.

شاید که لا اقل پاسخی هر چند ناشناس از او بشنوم.

ای خدا تا کی ما ناشناسا بمانیم و او ناشناخته بماند. « عَجِـلّ لِولیّـــک الفَــرج »

مــن از عهــد آدم تــو را دوســـت دارم

از آغــــاز عالــــم تــــو را دوســت دارم

چـه شـب ها مـن و آسمـان تا دم صبح

سرودیــم نـم نـم: تــو را دوســت دارم

سلامــی صمیمــی تــر از غـم ندیــدم

بــه اندازه ی غــم تــو را دوســـت دارم

بیـــا تـا صـــدا از دل سنــــگ خیــــزد

بگوییــم بــا هـم: تــو را دوســـت دارم

جــهان یک دهــان شــد هــم آواز با ما

تــو را دوســت دارم تــو را دوسـت دارم

قیصر امین پور

خدایـا!

من از آن زمان که شنیدم " محبوبمان ناشناس در میان ما می گردد و در همین فضا تنفس می کند و وقتی ظهور می کند همگان می گویند که ما پیش از این او را دیده ایم."،

به همه سلام می کنم.

شاید که لا اقل پاسخی هر چند ناشناس از او بشنوم.

ای خدا تا کی ما ناشناسا بمانیم و او ناشناخته بماند. « عَجِـلّ لِولیّـــک الفَــرج »

دوست خوبم خیلی با آرامش و کند این مطلب را بخوان

ثانیه به ثانیه عمر را با لذت سپری کن
در هر کار و هر حال
کار ، تفریح ،رانندگی ،آموختن، مطالعه، آشپزی،نظافت ، خوردن و آشامیدن، عشق ورزی، حرف زدن، سکوت و تفکر، رابطه، نیایش و....
زندگی فقط در رسیدن به هدف خلاصه نشده
مابه اشتباه اینگونه میاندیشیم：
درسم تمام شود راحت شوم
غذایم را بپزم راحت شوم
اتاقم را تمیز کنم راحت شوم
بالاخره رسیدم.... راحت شدم
اوه چه پروژه ای... تمام شود راحت شوم

تمام شود که چه شود؟
مادامی که زنده هستیم و زندگی میکنم هیچ فعالیتی تمام شدنی نیست بلکه آغاز فعالیتی دیگر است....

پس چه بهتر که در حین انجام دادن هر کاری لذت بردن را فراموش نکنیم نه مانند یک رباط فقط به انجام دادن بپردازیم به تمام شدن و فارغ شدن....

عقل بیهوده سر طرح معما دارد
بازی عشق مگر شاید و اما دارد

با نسیم سحری دشت پر از لاله شکفت
سر سربسته چرا اینهمه رسوا دارد

در خیال آمدی و آینه ی قلب شکست
آینه تازه از امروز تماشا دارد

بس که دلتنگم اگر گریه کنم می گویند
قطره ای قصد نشان دادن دریا دارد

تلخی عمر به شیرینی عشق آکنده است
چه سر انجام خوشی گردش دنیا دارد

عشق رازیست که تنها به خدا باید گفت
چه سخن ها که خدا با من تنها دارد

فاضل نظری